مهندسی معدن کلیه علوم وابسته به زمین

استخراج اکتشاف فرآوری زمین شناسی سنگ و کانی جواهرات دانلود کتاب...........

مهندسی معدن کلیه علوم وابسته به زمین

استخراج اکتشاف فرآوری زمین شناسی سنگ و کانی جواهرات دانلود کتاب...........

راه های شناخت سنگهای قیمتی

شناخت گوهرهاازروی خصوصیات ظاهری آن همیشه امکان پذیر نیست. بنابراین راه هایی شناسایی گوهرها باید به طریقی باشد که به گوهرها پرداخت شود و یا به بلورها آسیب نزند بنابراین ویژگی های شناخت و اندازه گیری خصوصیات نوری آنها باید بدون وارد آمدن هیچ صدمه ای به سنگ ،‌امکان پذیر باشد.

جواهرشناسان وسیله ای به نام انکسارسنج برای اندازه گیری مشخصه اصلی سنگ که بعنوان راهنمای انکساری شناخته شده استفاده می کنند.
به علاوه وسیله ای به نام پلاریسکوپ برای تعیین انکسار منفرد و یا مضاعف یک جواهر به کار می رود، زمردها ، یاقوت های کبود و سرخ طبیعی و مصنوعی همگی دارای شکست مضاعف اند درحالی که الماس ها اسپینل ها ( طبیعی ومصنوعی ) ، گروناها و شیشه دارای انکسارمنفردند. همچنین مسئله ای که برای شناخت گوهرها لازم است تمایز نوع طبیعی از مصنوعی است.
برای مشاهده درون یک گوهر ،‌تشخیص منشاء طبیعی و یا مصنوعی آن و نیز پیدا کردن انکلوزیون در آن از یک میکروسکوپ دوچشمی استفاده می شود.
در این راستا گاهی به وسایل دیگری مثل میکروسکوپ واجد ابزار اندازه گیری دورنگی و یا یک اسپکتروسکوپ برای تعیین طیف جذبی احتیاج می شود.
برای تعیین میزان سختی هیچ گاه گوهرشناس ازسنگ بریده نشده برای انجام آزمایش های مربوطه استفاده نمی کند.
آزمایش فیزیکی دیگری که روی یک سنگ ناشناخته می توان انجام داد . تعیین وزن مخصوص آن است. برای تعیین دقیق آن دستگاههای گوناگون اندازه گیری وزن مخصوص بکار برده می شوند. اما برای تخمین تقریبی وزن مخصوص سنگهای سبک تر می توان از وسایلی و مواردی مثل مایعاتی با وزن مخصوص معینی استفاده نمود.
مثلا" اگر سنگ مورد نظر در مایعی با وزن مخصوص 4 شناور شده و در مایعی با وزن مخصوص 3 غوطه ور شود در آن صورت وزن مخصوص سنگ باید بین این حدود بوده و تقریبا"‌ 5,3 باشد.
گوهرهای مصنوعی 


عنوان گوهرمصنوعی برای گوهرهایی به کارمی رود که ازنظر ترکیب شیمیایی با گوهرهای طبیعی یکسانند.
گوهرهای بدلی 


چنین گوهرهایی ممکن است از ذرات شیشه ساخته شده باشند که اغلب پشت آنها را با نقره می پوشانند تا درخشندگی آنها افزایش یابد.
از جنگ جهانی دوم به بعد، پلاستیک های رنگین به علت این که ارزان ترو سبک تر هستند و به راحتی شکل می پذیرند،‌ جایگزین شیشه شده اند بطور مثال جواهرات روی لباس ها.
درطول قرن نوزدهم ،‌مرواریدهای مصنوعی بدین گونه ساخته می شدند که دانه های شیشه را می دمیدند و داخل آنها یک ترکیبی از آمونیاک و ماده سفیدی که از فلس های ماهی نظیر دایس ،‌روچ و بلیک تهیه می شد می ریختند.
یک نوع مروارید مصنوعی خیلی زیبا با طول عمر مفید در اوایل قرن بیستم تهیه شد. این دانه مروارید از شیشه جامد که دارای سوراخی برای به نخ کشیدن بود، ساخته شده بود. خود مروارید شامل فلس های فشرده شده شاه ماهی واقعی بود که برای سطح خارجی شیشه بکار  برده می شد و با یک رنگ لاکی بی رنگ و شفاف پوشیده می شد.
موفق ترین تقلید از یک الماس ،‌تیتانیت استرونسیم است که با روش گداخته کردن ساخته شده است . ضریب شکست آن اغلب با یک الماس برابر و تفرق نوری آن بیشتر است . بنابراین درخشندگی خوبی داشته و تلالو بیشتری نسبت به الماس دارد اگر چه به آسانی خراش بر می دارد . ماده سخت تری که به الماس تشبیه می شود روتیل یا اکسید تیتانیم است.
ویژگی های گوهرهای مصنوعی 


شرایطی که یک گوهر مصنوعی باید داشته باشد توسط کمیسیون بازرگانی آمریکا معین شده است که به کمک آن بدل یک گوهر طبیعی براساس خواص شیمیایی، فیزیکی و نوری شناخته شود.
به وسیله یک میکروسکوپ ، گوهرهای مصنوعی تشخیص داده می شوند چرا که نسبت به گوهر طبیعی خالص تر و بی نقص تر بوده و بی نظمی آن را ندارد.
الماس های مصنوعی اولین بار در سال 1955 در ایالت متحده آمریکا توسط شرکت جنرال الکتریک ساخته شدند. در فرآیند آنها ترکیبات کربن دار تحت فشار 56 تن در هر سانتی متر مربع ، در دمایc  2760  یا F 5000 قرار می گیرند. این الماس ها نه دارای جلای مناسب بودند و نه رنگ زیبا داشتند بنابراین الماس های به دست آمده فقط برای مصارف صنعتی مناسب هستند.
در اواخر سال 1960 یک روش برای رشد الماس ها با گرم کردن یک قطعه الماس تا یک دمای بالا و قرار دادن آن در معرض گاز متان گسترش یافت . این گاز به اتم های کربن تجزیه می شود که به بلور الماس می چسبند. ساختمان بلور الماس رشد یافته مشابه یک الماس طبیعی است .
الماس های حدود یک قیراط (mg 200 تا oz 0007 ) توسط این روش ساخته شده اند ولی قیمت آنها هنوز به طور قابل ملاحظه ای بالاتر از الماس هایی است که به طور طبیعی به وجود آمده اند.
یاقوت های کبود در یک دستگاهی شبیه به یک چراغ قوه اکسی هیدروژه ساخته می شوند. شعله به داخل یک محافظ خاک نسوز دریک اتاق روپوش دار هدایت می شود. گاز اکسیژن، اکسید نرم شده لطیف و خالص آلومینیوم را شعله ور می سازد و این پودر تبدیل به ذرات کوچک مایع می گردد که در نتیجه سایه های رنگ پریده و یا سایه های قشنگ و دلپذیر استوانه ای در روی پایه تشکیل می شود.
اندازه یاقوت کبود حاصل با تغییر دادن جریان گاز، درجه حرارت و مقدار پودرکنترل
می شود.
بالزهایی که 200 قیراط وزن دارند (mg 40 یا oz 41,1) می توانند از طریق این تکنیک ساخته شوند.
یاقوت ها و یاقوت های کبود واقعی تا 50 قیراط (mg 10-1 یا oz 353،0) از یک جنین بالزی بریده شده اند.
یاقوت ها با همین فرایند با اضافه کردن 5 تا 6 درصد اکسید کروم به اکسید آلومینیوم ساخته می شوند به استثناء‌ رنگ قرمز کلیه سنگ ها با افزودن اکسیدهای فلزی مختلف ساخته می شوند.
ستاره ها می توانند با افزودن یک اکسید تیتانیم اضافی به پودر اکسید آلومینیوم و حرارت دادن تا دمای بیش از c 1000  (بیش ازF 1832) ،‌به یاقوت ها و یا یاقوت های کبود مصنوعی اضافه شوند.
در جواهراتی که با این تکنیک ساخته شده اند،‌ ستاره های مصنوعی بیشتر از ستاره هایی که بطور طبیعی به وجود آمده اند مشاهده می شوند.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد